(szkielet konstrukcyjny)

См. также в других словарях:

• szkielet — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. szkieletecie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} układ kostny ludzi lub zwierząt, struktura zbudowana z materii organicznej lub nieorganicznej, która pełni funkcję podpory lub …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• szkielet — m IV, D. u, Ms. szkieletecie; lm M. y 1. «twarda, mocna konstrukcja stanowiąca integralną część organizmu ludzkiego lub zwierzęcego, zbudowana z substancji organicznych i nieorganicznych, pełniąca funkcję podporową, ochronną i usztywniającą w… …   Słownik języka polskiego

• żebrowanie — n I 1. rzecz. od żebrować. 2. lm D. żebrowanieań archit. «szkielet konstrukcyjny wzmacniający sklepienie, zwykle gotyckie, składający się z poprzecznych łuków (żeber) przecinających się w jednym miejscu» Ostrołukowe żebrowanie stropu. 3. lm D.… …   Słownik języka polskiego

• rama — ż IV, CMs. ramamie; lm D. ram 1. «prostokątne, owalne lub okrągłe obramowanie z listew, prętów itp. służące jako oprawa, umocowanie czegoś» Drewniana, metalowa rama. Rama z drzewa, metalu. Pozłacana, srebrna, rzeźbiona rama. Rama obrazu, do… …   Słownik języka polskiego

• rygiel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rygielgla; lm D. rygielgli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mechanizm zamykający, złożony z metalowej sztabki lub pręta wprowadzanego ręcznie albo za pomocą klucza do… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień